Δύο άνθρωποι που αθωώθηκαν εντέλει από το δικαστήριο χρειάστηκε να περάσουν πολλούς μήνες έγκλειστοι στη φυλακή σε μια μακρόσυρτη δικαστική περιπέτεια που γρήγορα απασχόλησε τη δημόσια σφαίρα για όλους τους λάθος λόγους: για τις έντονα προβληματικές πρακτικές της, για την απαράδεκτη καθυστέρηση στην απονομή δικαιοσύνης, γιατί στο εδώλιο τέθηκε ο χαρακτήρας, οι κοινωνικές σχέσεις, οι ιδεολογικές πεποιθήσεις των δύο μέχρι πρότινος κατηγορουμένων.

Κατά τρόπο ενδεικτικό μιας προβληματικής έννομης τάξης, η δίκη τους πολιτικοποιήθηκε, ενώ εκατέρωθεν καταβλήθηκαν έντονες προσπάθειες θεμιτού αλλά και αθέμιτου επηρεασμού της δικαιοσύνης.

Όλα αυτά τα φαινόμενα θα πρέπει να μας προβληματίσουν και να λειτουργήσουν ως αφετηρία για εκτεταμένες βελτιωτικές παρεμβάσεις. Η υπόθεση της Ηριάννας πρέπει να γίνει αφορμή για γρηγορότερη, διαφανέστερη και πραγματικά ανεξάρτητη απόδοση δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Αφορμή για την ουσιαστική εμπέδωση της νομοκρατίας στη χώρα μας, της αρχής που διασφαλίζει κανόνες δικαίου γνωστούς εκ των προτέρων σε όλους, με γενικό και όχι φωτογραφικό περιεχόμενο και καθολική εφαρμογή. Όπως επίσης, αυτονόητη σε μια φιλελεύθερη πολιτεία είναι η ουσιαστική αποζημίωση των δύο φυλακισθέντων για το διάστημα της φυλάκισής τους.

Όπως άλλωστε τονίζει ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής και η Δρ. Γιούλη Φωκά-Καβαλιεράκη, μέλη του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΚΕΦίΜ που εκτετεμένα αρθρογράφησαν για την υπόθεση αυτή από τα πρώτα κιόλας βήματά της: “Ως φιλελεύθεροι, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τα δικαιώματα όλων, αθώων αλλά και ενόχων, ακόμη και των αντιπάλων μας. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να αποκτήσει η Ελλάδα επιτέλους ένα φιλελεύθερο ποινικό δίκαιο που θα προστατεύει αντί να περιορίζει τα δικαιώματα. Που θα τιμωρεί τις πράξεις και όχι το φρόνημα. Που θα επιτρέπει στις Ελληνίδες και τους Έλληνες να αισθάνονται ασφαλείς αλλά κυρίως ελεύθεροι και αξιοπρεπείς”.