Άμβλωση. Οικογενειακή βία. Σεξιστικά στερεότυπα. Υπηρεσίες παρένθετης μητρότητας. Gay οικογένειες. Gender mainstreaming. Ποσοστώσεις. Η ιστορία του γυναικείου κινήματος. Ο συντηρητισμός. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις. Χωράνε όλα αυτά σε μια συζήτηση;
Η εκδήλωση που οργάνωσε το ΚΕΦίΜ στις 2.5.2017 ξεπέρασε σε διάρκεια τις 2,5 ώρες και άγγιξε όλα τα παραπάνω ζητήματα, σε μια συζήτηση που κοινό και ομιλητές δεν ήθελαν να τελειώσει με συνεχόμενες ερωτήσεις και έντονη συμμετοχή.

Η Μαρία Τσάκου, νομικός και συντονίστρια της εκδήλωσης σημείωσε ότι « Όλες οι γυναίκες σε κάποια στιγμή της ζωής μας εκλογικεύσαμε επιλογές γιατί υπάρχουν βαθιά ριζωμένα στερεότυπα ότι αυτή είναι η φύση της γυναίκας. Ο κλασσικός φιλελευθερισμός δεν αποδέχεται οποιαδήποτε πολιτική με βάση κριτήρια όπως το φύλο, τη φυλή, τη σεξουαλική προτίμηση ή οτιδήποτε άλλο και άρα ο φεμινισμός δεν μπορεί να λείπει από τη φιλελεύθερη ατζέντα».

Η Γιούλη Φωκά-Καβαλιεράκη, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας των Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών, ανέλαβε να θέσει με απλό και κατανοητό τρόπο το ιδεολογικό πλαίσιο και να ξεχωρίσουμε την πραγματικότητα από τους ευσεβείς πόθους: «Οι κανονιστικές προτάσεις είναι όταν συζητούμε για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα. Οι περιγραφικές προτάσεις αφορούν την πραγματικότητα. Συχνά οι άνθρωποι μπερδεύουν το πώς θα ήθελαν να είναι τα πράγματα στην κοινωνία με το πώς αληθινά είναι και αυτό ισχύει και για τη θέση των γυναικών.»

Οι ομιλητές στάθηκαν και στις δύο βασικές διαφορές του φιλελεύθερου φεμινισμού από τον φεμινισμό. Η πρώτη είναι ότι ο φιλελεύθερος φεμινισμός, όπως και ο φιλελευθερισμός βασίζεται κυρίως στην έννοια της αρνητικής ελευθερίας: δηλαδή επικεντρώνεται στο πως θα άρει τα εμπόδια στο άτομο – άρα και στη γυναίκα- προκειμένου να βρει στον δρόμο τους. Ο φιλελευθερισμός λοιπόν θεωρεί ότι οι γυναίκες – όπως και οι άντρες – θα πρέπει να είναι ελεύθερες να επιλέγουν όσο πιο ελευθέρα γίνεται. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ο φιλελεύθερος φεμινισμός παραμένει καχύποπτος σε σχέση με τον ρόλο του κράτους και για αυτό τον λόγο συνδέεται περισσότερο με το πρώτο φεμινιστικό κίνημα του 19ου αιώνα. «Οι φιλελεύθεροι είναι σίγουρα φεμινιστές, οι φεμινιστές όμως δεν είναι σίγουρα φιλελεύθεροι» σημείωσε η δρ. Φωκά – Καβαλλιεράκη.

«Υπάρχει νομική ισότητα, αλλά δεν προσεγγίσαμε καν το σημείο να υπάρχει ισότητα στην πρόσβαση που έχουν οι γυναίκες», σημείωσε η νομικός Βίβιαν Στεργίου. «Υπάρχει ένας εφησυχασμός: αφού γράψαμε στο σύνταγμα ότι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι, είμαστε ήσυχοι. Είναι όμως ελάχιστες οι γυναίκες στην πολιτική, τα διοικητικά συμβούλια ή υψηλά αξιώματα. Κάποιοι μάλιστα αντιφεμινιστές εξάγουν εδώ ένα επιχείρημα του εξαιρετικού για το όλον. Είναι άλλο να μπορείς να πεις ότι η Μαρί Κιουρί πήρε το Νόμπελ και άλλο ότι έχουμε πολλές γυναίκες στις θετικές επιστήμες. Όταν χρησιμοποιείς το εξαιρετικό για να βγάλεις συμπέρασμα για το όλο, τότε κρύβεις τον συντηρητισμό σου.»

Η Κατερίνα Παπανικολάου, ψυχοθεραπεύτρια gestalt και πολιτική ακτιβίστρια εξήγησε την έννοια του gender mainstreaming: η προοπτική των φύλων είναι μια έννοια που αφορά πολιτικές για την ισότητα των φύλλων πέρα από τις νομοθετικές ρυθμίσεις. «Το gender mainstreaming αφορά τη συνολική αλλαγή της κουλτούρας και πως μπορεί ο κοινωνικός ιστός να υποστηρίξει τη γυναίκα να διεκδικήσει τις επιλογές της. Απλό παράδειγμα μια εταιρία που ετοιμάζει ένα bonus trip την περίοδο των Χριστουγέννων και θα πρέπει να σκεφτεί αν το ταξίδι αυτό θα είναι το ίδιο θελκτικό για τους άντρες και τις γυναίκες.» Η κ. Παπανικολάου αναφέρθηκε και στην ποσόστωση η οποία ορίζεται ως μια θετική διάκριση, εκφράζοντας την αντίθεση της με τη λογική αυτή.

«Όλα τα θετικά μέτρα διάκρισης πρέπει να είναι βραχυπρόθεσμα αλλιώς χάνουν την έννοια τους – το ίδιο ισχύει με την ποσόστωση» συμπλήρωσε για το ίδιο θέμα ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης, αντιδήμαρχος Δήμου Αθηναίων και Εκπρόσωπος του Free Thinking Zone Lean In. Ο ίδιος σημείωσε τον κίνδυνο να επαναπαυθούμε στα άλματα που έγιναν τη δεκαετία του 1980 με τις κατακτήσεις του γυναικείου κινήματος τότε. «Κάνουμε ενέργειες τοτέμ που δεν τις αγγίζουμε από τότε – ναι έγιναν άλματα, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμη», συνέχισε ενώ μίλησε και για τις θρησκείες στις δυτικές κοινωνίες που έχοντας ξεφύγει από τον ρόλο τους, επιβάλλουν κοινωνικές νόρμες ανισότητας.

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με καταιγισμό ερωτήσεων από το κοινό, ενώ ολόκληρο το video της εκδήλωσης θα ανέβει στο κανάλι μας στο YouTube.