Η 2η συνάντηση της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού έλαβε χώρα στις 28-2-13, στις 8.30 μμ στο καφέ Βαλαωρίτης (Καποδιστρίου 9, Θεσσαλονίκη).
Παρουσιάστηκε το βιβλίο του Α. Χρύση «Εισαγωγή στην Κοινωνική Φιλοσοφία του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού»
Την κατ’ αρχήν παρουσίαση έκανε ο Πάρης Ασλανίδης.
Σχολιάζει ο κος Γιάννης Νικολής:
Περισσότερο ως εισαγωγή σ’ αυτόν τον προβληματισμό από την δική μου μεριά θα ήθελα να σημειώσω τα πραρακάτω: Μια συνιστάμενη των θεωρητικών του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως το θεωρητικό υπόβαθρο του Φιλελευθερισμού, είναι ο δραστήριος, ενεργός, προβληματιζόμενος, επιχειρών πολίτης. Είναι ο πολίτης ο οποίος απορρίπτοντας τις θεολογικές δογματικότητες και προσπαθώντας να λειτουργήσει εντός του κόσμου δημιουργεί την δική του μοίρα και γιατί όχι και τον δικό του πλούτο και φυσικά και τον πλούτο των κοινωνιών.
Οι πολίτες αυτοί δεν περιμένουν από το κράτος και ξέρουν ότι αυτό (το κράτος) δεν μπορεί να προφέρει τίποτα αν πρώτα δεν προσφερθεί σ’ αυτό ένα μέρος του πλούτου που αυτοί παράγουν, δια της εργασίας, της αξιοποίησης της τεχνολογίας, των καινοτομιών κ.α. Μια κοινωνία συνεπώς ελευθερίας, με διάφορους βέβαια περιορισμούς, είναι αυτή που δίνει και περισσότερες δυνατότητες στα μέλη της να προβληματισθούν αλλά και να επιχειρήσουν το βέλτιστο για τους ίδιους αλλά και κατ’ επέκταση και για το σύνολο της κοινωνίας. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να υπάρξει ένας φιλελεύθερος παράδεισος. Σημαίνει όμως ότι η κοινωνική πραγματικότητα γίνεται ενδιαφέρουσα και κατ’ εξοχήν δημιουργική για όσο γίνεται περισσότερα μέλη της. Φυσικά σε μια φιλελεύθερη κοινωνία δεν λείπουν και σημαντικά προβλήματα όπως αυτό της φτώχειας, όμως η ιστορική εμπειρία έχει μέχρι τώρα δείξει ότι όταν παράγεται πλούτος τελικά όλα τα μέλη μια κοινωνίας επωφελούνται απ’ αυτόν.
Υποθέτω ότι μια φιλελεύθερη αφήγηση, αυτού του τύπου είναι απαραίτητο να μεταφερθεί στην κοινωνία. Θεωρώ εν πολλοίς ότι οι φιλελεύθεροι δεν καταφέραμε να καταστήσουμε σαφή τη δική μας αφήγηση. Για το πώς δηλαδή τα μέλη μιας ελεύθερης (και οικονομικά) κοινωνίας προσπορίζονται οφέλη και πώς και η κοινωνία ως σύνολο ωφελείται. Το γεγονός όμως ότι δεν μεταφέραμε στην κοινωνία τη «φιλελεύθερη αφήγηση» είναι ένα πρόβλημα το οποίο καλούμαστε να λύσουμε. Και εδώ είναι το πρόβλημα μας αλλά και το πρόβλημα με αυτό που πολλοί έχουν ονομάσει «κομματοκρατία» και «κομματάνθρωπους». Τα διάφορα κόμματα θεωρούν ότι έχουν τις προτάσεις και τις λύσεις για την κοινωνία και για κάθε πρόβλημα. Στην ουσία μόνο το ρουσφέτι έχουν ως λύση και αυτό η Ελληνική κοινωνία το αποδέχτηκε πλήρως.
Τα κόμματα και κομματάνθρωποι δηλαδή είναι πεισμένοι ότι έχουν τις λύσεις και καταφέρνουν επί του παρόντος να πείθουν ότι αυτοί θα λύσουν τα προβλήματα δια των εξαιρετικών τους προτάσεων. Δυστυχώς και στους δικούς μας χώρους υπάρχουν αντίστοιχα άνθρωποι που θεωρούν ότι το θέμα με του φιλελεύθερους είναι να κάνουν τις καλές ή καλύτερες προτάσεις για την έξοδο από την κρίση και κατά τούτο τείνουν να μοιάσουν τους κομματάνθρωπους του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ. Αυτό που τους διαφεύγει είναι ότι οι φιλελεύθεροι έχουν να αντιπροτείνουν ότι τη λύση θα την δημιουργήσουν οι ελεύθεροι (και οικονομικά) ενεργοί πολίτες και ότι το κράτος δεν μπορεί να βάζει διαρκώς εμπόδια στην δική τους αυτοπραγμάτωση και επιχειρηματικότητα κατά τον οποιονδήποτε τρόπο. Νομίζω ότι αν καταφέρουμε να μεταφέρουμε αυτό το μήνυμα στην κοινωνία, που είναι και το μόνο λειτουργικό με βάση την ιστορική εμπειρία, μπορούμε να έχουμε ελπίδες και ως χώρα και ως φιλελεύθεροι.
Σχετικά άρθρα