Τα τελευταία χρόνια η 20η Απριλίου, ημέρα με ειδικό συμβολισμό μεταξύ των χρηστών της κάνναβης, έχει αναδειχθεί σε μια ημερομηνία-αφορμή για τη συζήτηση ως προς τα υπέρ και τα κατά της αποποινικοποίησης / νομιμοποίησης της χρήσης ναρκωτικών ουσιών – ενός ιδιαίτερα περίπλοκου ζητήματος με πολλές φιλοσοφικές και πρακτικές προεκτάσεις, που πάνω απ’ όλα όμως έχει να κάνει με το κατά πόσο είναι θεμιτό και επιθυμητό το κράτος να παρεμβαίνει στη ζωή μας για το δικό μας καλό.

Στο πλαίσιο αυτό, θυμίζουμε το άρθρο του Mark J. Perry από το American Enterprise Institute με θέμα το κοινωνικό και οικονομικό κόστος του λεγόμενου Πολέμου εναντίον των Ναρκωτικών που μεταφράσαμε και δημοσιεύσαμε στην ενότητα Think Tanks του πάντα φιλόξενου liberal.gr.

Ένα σύντομο απόσπασμα από το άρθρο αυτό:

“Πάνε 46 χρόνια από τότε που ο Nixon κήρυξε τον “Πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών” και σήμερα ξέρουμε ότι υπήρξε μια απολύτως αποτυχημένη αποστολή. Δεν νικήσαμε την κατάχρηση των ναρκωτικών με έναν επεκτατικό 46χρονο “Πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών”, όπως ακριβώς και η Ποτοαπαγόρευση δεν νίκησε την κατάχρηση του οινοπνεύματος. Αυτό που έκανε αυτός ο Πόλεμος, είναι ότι αύξησε δραματικά τον αριθμό των Αμερικανών που φυλακίζονται για αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά, και κυρίως τους άρρενες παραβάτες, όπως καταδεικνύει το παραπάνω γράφημα. Με τα στοιχεία του φετινού Μαΐου, σχεδόν οι μισοί (το 46,3%) των έγκλειστων στις ομοσπονδιακές φυλακές εκτίουν ποινές για αδικήματα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά.

Ακόμη, εξαγάγαμε τον δικό μας “Πόλεμο εναντίον των Ναρκωτικών” σε άλλες χώρες όπως το Μεξικό, με αποτέλεσμα να έχουν συμβεί εκεί πάνω από 60.000 δολοφονίες που σχετίζονται με τα ναρκωτικά, περισσότερες δηλαδή απώλειες ζωών από όσες είχαν οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Πολέμου του Βιετνάμ.

Και παρά το γεγονός ότι εμείς οι Αμερικανοί υπερηφανευόμαστε για την υπερδιακοσαετή ιστορία της “οικονομικής και πολιτικής ελευθερίας” μας, θα πρέπει να ντρεπόμαστε για τον Πόλεμο των Ναρκωτικών, και την ιδιότητά μας του “νούμερο 2 παγκοσμίως εγκλειστή ατόμων σε φυλακές”, μέρος της οποίας οφείλεται στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών. Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη των Φυλακών (International Center for Prison Studies), οι ΗΠΑ κατέχουν την πρώτη θέση στον κόσμο με ένα ποσοστό εγκλείστων που ανέρχεται στους 666 φυλακισμένους για 100.000 άτομα πληθυσμού – δείτε τον πλήρη κατάλογο εδώ. Οι ΗΠΑ φυλακίζουν μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού τους απ’ ό,τι η Κούβα (510 ανά 100.000) και η Ρωσία (430). Αντιθέτως το ποσοστό εγκλεισμού του Καναδά είναι 114 ανά 100.000 πληθυσμού, της Γερμανίας 76, και της Ιαπωνίας 45.

Έτσι, όσο κι αν θεωρούμε την Αμερική ως την “γη των ελευθέρων και την πατρίδα των θαρραλέων”, οι επιδόσεις μας στο να κλείνουμε Αμερικανούς σε κελιά για τη χρήση τοξικών ουσιών που σήμερα δεν επιτρέπονται από το κράτος κηλιδώνει την μεγάλη αμερικανική παρακαταθήκη της ελευθερίας. Δεν είναι άραγε ώρα να κηρύξουμε μια εκεχειρία ή μια κατάπαυση του πυρός σ’ αυτόν τον ντροπιαστικό, θανατηφόρο, δαπανηρό και αποτυχημένο πόλεμο εναντίον των κατά τα άλλα φιλειρηνικών Αμερικανών που εθελουσίως επιλέγουν να καταναλώσουν ή να πουλήσουν τοξικές ουσίες που σήμερα απαγορεύονται από το κράτος και θα οδηγήσουν στην φυλάκιση τους χρήστες ή τους πωλητές που θα συλληφθούν με αυτές;”.